Jak ja ich kochałem to szczegółowy, barwny, pełen zabawnych anegdot i poważnych rozterek zapis jego życia, a przez to żywy dokument historii polskiej sceny filmowej, teatralnej i telewizyjnej od lat 50. do współczesności. To także, co podkreśla autor, hołd złożony z miłością wszystkim tym, z którymi był związany na różnych etapach życia. To wreszcie opowieść o wielkim reżyserze ludzkich losów – przeznaczeniu.

Skąd to natchnienie? Niemal wszystko, czym karmiłem przez lata moją sztukę, ma swój początek na Wołyniu. A ściślej: we Włodzimierzu Wołyńskim.

Jerzy Antczak jest legendą polskiego filmu, teatru i Teatru Telewizji. Za Noce i dnie dostał nominację do Oscara, został odznaczony Krzyżami Odrodzenia Polski, Kawalerskim, Oficerskim, jak również Komandoria Missio Reconciliationis i Złotym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”. Trzykrotny laureat Nagrody Państwowej I Stopnia, Złotego Ekranu, czterokrotny laureat Nagrody Przewodniczącego Komitetu ds. Radia i Telewizji; zdobywca Prix Italia, a także Platynowych Lwów i wreszcie Diamentowych Lwów za Noce i dnie na 40-lecie Festiwalu Filmowego w Gdyni.

Piszę te wspomnienia u schyłku moich dni. Motywem przewodnim jest wyznanie miłości tym, których kochałem. Nic już nie odmieni łańcucha wydarzeń, które ułożyły się w mój los... Jak archeolog grzebiący się w ruinach, próbuję ożywić dawno umarły świat, u kresu drogi zebrać pozostałe strzępy i ocalić od zapomnienia to, co poszło w chmury.